Zo scherp als slanke wespen kunnen zien
die aan de aardas, aan de aardas zuigen,
speur ik mijn tijdperk, en alles voordien
kan er feilloos en uit het hoofd nog van getuigen…

Ik schilder niet, heb in zingen geen zin,
De zwartgestemde strijkstok ligt terzijde:
Ik drink alleen het leven gulzig in
en mag de sluwe wespen graag benijden.

O, dat het ooit gegeven wordt aan mij
in zinderende zomergloed verloren,
aan slaap en droom en dood voorgoed voorbij
het zoemen van de aardas, van de aardas te horen

Osip Mandelstam
Voronezj
8 februari 1937